Het theater als gespreksstarter

Na ons etentje lopen we gearmd naar het Bijlmerparktheater. Mijn moeder en ik. Daar ontmoeten we de twee anderen die op mijn eerdere LinkedIn-oproep hebben gereageerd om samen naar een theatervoorstelling over de dood te gaan. Theatergroep Stichting Orkater neemt ons mee in een verhaal over drie dochters aan het ziekenhuisbed van hun zieke moeder. Ieder met hun eigen ideeën hoe hun moeder haar afscheid voor zich zou hebben gezien. Hoe regel je het afscheid van iemand van wie je de laatste wensen eigenlijk niet goed weet?

De beginscène bezorgt me een kleine kramp in mijn maag. Het doet me denken aan de laatste dagen van mijn vader. De naam van de zieke moeder in het stuk is dezelfde als de bijnaam die we voor onze moeder gebruiken. Bij mijn moeder op links wekt het een beginnende slappe lach op. Mijn rechteroog traant. Even ben ik bang dat ik bijgelovig ben.

Achteraf drinken we een wijntje en praten we na. Over de voorstelling. Over de dood. En onze ervaringen ermee.

Net zoals de tientallen in panterprint geklede mensen van de Patty’s Panters Party die we later op het station treffen, zijn ook wij uitgelaten over deze avond. Het was heel bijzonder, zo samen, met een groep die elkaar onderling niet goed kent. Gezellig zelfs. We bedanken elkaar in de Signal-chat die ik voor de gelegenheid heb aangemaakt (en na de gelegenheid ook weer verwijder. Want we zijn immers allemaal al lid van te veel doodgebloede groepschats.)

Misschien is ‘gezellig’ niet je eerste associatie bij het gesprek over de dood. Misschien denk je eerder aan een keukentafelgesprek. Zwaar en serieus. Met een gevoel van onzekerheid óf, wanneer en hoe je het onderwerp moet aansnijden.

Hoe denk jij eigenlijk over de dood? Hoe zie jij je afscheid voor je als het zover is? Wat hoop je dan gedaan en gezegd te hebben - met en tegen wie?

In mijn ervaring hoeft praten over de dood niet altijd zwaar te zijn. Sinds ik met Je Laatste Feestje begonnen ben, heb ik veel verrassende gesprekken met mensen die ik nauwelijks ken of met wie ik niet had gedacht zulke persoonlijke dingen te bespreken. Vaak zijn het hele positieve, bijzondere en verbindende gesprekken.

Maar toegegeven, praten over moeilijke onderwerpen, zoals deze, is soms makkelijker met een vreemde of iemand die ver van je afstaat, dan met een familielid of partner.

Heb je er weleens aan gedacht om iets te gaan doen dat met het thema de dood te maken heeft? Samen iets meemaken, kijken of ervaren. Vaak ontstaan dan hele mooie momenten en gesprekken.

🎒 Wat zou er gebeuren als jij het initiatief neemt om iets te gaan doen dat met de dood en ons afscheid te maken heeft? Nodig diegene uit die dichtbij je staat en van wie je wilt weten hoe die over de dood en ons afscheid denkt. En kijk dan wat er gebeurt.